Αύριο τα μεσάνυχτα 19 προς 20 Δεκεμβρίου κλείνουν δύο χρόνια που έφυγες για το μεγάλο ταξίδι δίχως γυρισμό! Πήγες και βρήκες την νονά σου Ιουλία, αλλά το κενό είναι μεγάλο και μου προκαλεί πόνο και θλίψη στην καρδιά και την ψυχή! Δεν υπάρχει μέρα και νύχτα ώρα και στιγμή που να μην σας σκέφτομαι και τις δυο σας! Πάντοτε θυμάμαι να μην ξεχνώ! Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη σας αντί μνημοσύνου, αλλά με μεγάλο παράπονο για τον εν τοίς Ουρανοίς! Θέλω να γράψω κι άλλα όμως τα δάκρυα τρέχουν βροχή και δεν βλέπω μπροστά μου! Σας αγαπώ και σας αγάπησα πολύ με όλο το είναι της καρδιάς και της ψυχής μου!
Γιατί δέν εἶσαι Ἀκριβοδίκαιος; Γιατί δέν κρατᾶς σειρά προτεραιότητας;
Γιατί παίρνεις ἄγουρα πλασματάκια καί ἀφήνεις νά ταλαιπωροῦνται
ὑπερήλικες ἀνήμποροι,κατάκοιτοι καί νά σφαδάζουν στούς πόνους;
Γιατί παίρνεις παιδιά ἀπ’ τίς μανούλες τους και μικρές μανούλες από τά παιδιά τους πού τίς ἔχουν ἀνάγκη; Γιατί μᾶς παίρνεις τή χαμογελαστή κοπέλα μας, τό ἄκακο πλασματάκι μας, τήν Πεπίτσα μας, τήν πάπα μου, μόλις συμπλήρωσε τά πενήντα της χρόνια καί ἀφήνεις ὀρφανά δύο κορίτσια, τώρα πού τήν ἔχουν ἀνάγκη;
Μοῦ παίρνεις τό πρῶτο μου πνευματικό παιδί, πού τό βάφτισα, τό πάντρεψα καί βάφτισα καί τό πρῶτο της κορίτσι, πού εἶναι δεμένο μέ τόν μεγάλο ἔρωτα τῆς ζωῆς μας καί τήν Νονά θεία της Ἰουλία, πού θά τήν ἀγκαλιάσει στόν παράδεισο πού θά εἶναι παρέα τώρα.
Η Δέσποινα των Αγγέλων
Πρίν τέσσαρες μῆνες, πού κατάλαβε ὅτι ἔρχεται τό τέλος, μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε καί μοῦ εἶπε: «Νονέ μου, πού εἶσαι καί ὁ πνευματικός μου πατέρας, μετά τό Κοσμαδάκι μου πού εἶναι ὁ ἥρωάς μου, ἐσύ δέν θέλω νά ξαναφορέσεις μαύρα. Ἄν πεθάνω, πού δέν θά πεθάνω, θέλω νά φορᾶς Λευκά, κάτασπρα, γιά νά ξεχωρίζεις ὅπως σέ ξεχώριζα ἀπό μωρό σάν τόν Λευκό μου Ἄγγελο.» Ἐγώ αὐτήν τήν ἐπιθυμία θά τήν κρατήσω καί θά τήν ἐφαρμόσω καί δέ θά ξαναφορέσω ποτέ μου κατάμαυρα ρούχα. Ταρακούνησες τήν πίστη μου.
Εἶσαι πολύ ἄδικος. Σοῦ βάζω πλέον μεγάλα ἐρωτηματικά.
Ἐάν εἶσαι ὁ Πάνσοφος καί ὁ Παντοδύναμος ὅπως λένε οἱ γραφές, γιατί δέν μπαίνεις μέσα στά ἀρρωστημένα, τρελλά μυαλά, νά τά νουθετήσεις γιά νά σταματήσουν οἱ πόλεμοι, οἱ σκοτωμοί καί οἱ σφαγές καί μικρῶν ἀθώων παιδιῶν;
Γιατί σπέρνεις θεομηνίες καί σαρώνεις στό πέρασμα μέ τίς καταστροφές τά πάντα; Καί ρωτῶ, τί θά πεῖ Θεομηνία; Τοῦ Θεοῦ(μήνη), μανία. Γιατί; Γιά νά δοκιμάσεις τήν πίστη τῆς ἀνθρωπότητας; Γιατί δέν θεραπεύεις τήν μάστιγα, τίς ἀνίατες ασθένειες; Μήπως δέν θέλεις ἤ δέν μπορείς; Γιατί ἀφήνεις νά γίνονται οἱ Ιεροί Πόλεμοι;
Γιατί ὅπως λένε ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὁ Θεός εἶναι μεγάλος.
Ἀναρρωτιέμαι γιατί νά ὑπάρχουν τόσες χιλιάδες θρησκείες, δόγματα καί αἱρέσεις; Μήπως γιά νά ὑπάρχουν χιλιάδες ἐνθρονισμένοι καί νά εὐλογοῦν τά γένια τους, καί οἱ Θρησκόληπτοι καί οἱ ὀσφυοκάμπτες νά τούς γλύφουν καί νά τούς κάνουν τεμενάδες; Ἀφοῦ εἶσαι ὁ Παντοδύναμος, γιατί δέν βάζεις τάξη καί ἀφήνεις νά ἀλληλοτρώγονται;
Ἐγώ τό λέω Διαίρει καί Βασίλευε.
Δέν εἶμαι ἄπιστος, τώρα πλέον πιστεύω μόνο σέ ὑπαρκτά πρόσωπα, τήν Παναγία καί τόν Χριστό, πού εἶναι 2017 ἐτῶν, καί φυσικά χωρίς τόν κρίνο. Ἐάν ἐσύ ἔδωσες τίς Δέκα Ἐντολές στόν Μωυσή καί εἶναι γνήσιες, ἔχω νά πῶ ὅτι οἱ τέσσαρες πρῶτες ἐντολές εἶναι ἐγωιστικές καί φασιστικές.
Τό τρίπτυχο τῆς δικῆς μου πίστης εἶναι φιλότιμο, Ἀνθρωπιά καί τό Ἀγαπᾶτε Ἀλλήλους πού εἶπε ὁ Χριστός. Λέξεις αγάπης και Ανθρωπιάς πού οἲδα νά ὑλοποιούνται μέ πράξεις ἀπό πραγματικούς Λειτουργούς του Ἱπποκράτους, τήν Διευθύντρια τοῦ Aἱματολογικού κ. Ἰουλία Χαλιωρή , τήν προϊσταμένη κ. Σωτηρίου και όλο τό προσωπικό, πού σε κάθε ζήτηση αίματος είχαμε άμεση συμπαράσταση, μέ ἀποστολή αίματος στόν Άγιο Σάββα, ὃλα αὐτά τα χρόνια τῆς ταλαιπωρίας. Ευχαριστώ ἀπό καρδιάς και πάντοτε θα τις ευγνωμονώ ὃσο ζώ καί αναπνέω.
Ἐάν γιά τόν πόνο, τήν θλίψη, τά συναισθήματα καί τήν ἀγανάκτησή μου τολμήσουν νά μέ ἀφορίσουν Ἀρχιερεῖς, Γραμματεῖς καί Φαρισσαίοι, νά ξέρουν ὅτι καί ἐγώ θά τούς ἀφορίσω μέ τόν δικό μου τρόπο καί ἐάν ἔχουν καί πολλά ἄπλυτα, ἐγώ θά τούς τά ξεπλύνω. Ὅσοι μέ γνωρίζουν πιστεύω νά μέ καταλαβαίνουν. Μέ μεγάλο πόνο καί βαθειά θλίψη στήν καρδιά καί τήν ψυχή!
Λευτέρης Πυκνής
